کدخبر: ۲۸۲
۱۹ مرداد ۱۴۰۰ ساعت ۲۲:۱۹
چاپ

نگاهی به قسمت افتتاحیه سریال«خاتون»

روزی روزگاری ایران

روزی روزگاری ایران

صبح سینما/رامین مارالی: شب گذشته نخستین قسمت از سریال «خاتون»به نویسندگی و کارگردانی تینا پاکروان منتشر شد؛ آنچه در قسمت نخست دیده می شود وسواس در تمام اجزای اثر است.یک طراحی صحنه درست و چشم نواز که نمی توان به آسانی از آن ایرادی گرفت؛ گریم های استاندارد و فکر شده، بازی های روان و در خدمت قصه، کارگردانی منطبق با متن و یک موسیقی متن گوش نواز که به راحتی در ذهن مخاطب نقش می بندد.

 

هر چند که باید قصه پیش رود تا بتوان درباره روند و کیفیت آن قضاوت درستی داشت اما «خاتون» از نخستین سکانسش سعی دارد یک اثر ایرانی باشد. یک روایت صادقانه از ایران و مردمانش در سال1320؛ بدون قضاوت و شعار زدگی؛ اتفاقی که به ندرت در یک درام تاریخی افتاده است.دو شخصیت اصلی سریال به ایرانی بودنشان می بالند؛ سرزمینی که وطنشان است و اجدادشان در آن زیسته اند و به هویت آن تعصب دارند.سریال تصویری مقتدر و با دانش را از بانوان آن سال ها به تصویر می کشد؛ زنانی که با ادبیات عجین هستند و جلوتر از زمانه خودشان پیش می روند.مخاطب آگاه امروز تفاوت یک نگاه سالم را از نگاهی آکنده ازتحریف و مصادره به مطلوب تشخیص می دهد و حتما با تحقیق آن را پیگیری می کند.

 

دوربین هومن بهمنش قاب های چشم نواز و زنده ای را ثبت کرده و یکی از نکات قالب تامل این سریال محسوب می شود؛ میزانسن تصنیف خوانی غزل شاکری و اشکان خطیبی را به یاد آورید؛ حرکت دوربین همچون فردی است که در حال رقص است و حس صحنه را به خوبی به مخاطب القا می کند.

 

«خاتون»در قسمت نخست همچون یک رمان ادبی است که قصه خود را با طمانینه تعریف می کند و به معرفی شخصیت هایش می پردازد؛ روایتی که هر لحظه گویی یک تکه از یک دومینو است و اطلاعاتی مهم را از آینده این قصه می دهد.سریال برخلاف برخی از آثار نمایش خانگی همه تخم مرغ های خود را در یک سبد قرار نمی دهد؛ چه بسیار سریال هایی در فضای نمایش خانگی ساخته شده که نویسنده در قسمت اول یک اتفاق ویژه را گنجانده و باعث ترغیب مخاطب شده است اما حتی یک قسمت نیز نتوانسته آن تعلیق را نگه دارد و به ناچار ژانر قصه اش را عوض کرده است! یا اثری بنا به تمایل نویسنده و تدوین گرش به صورت خاص تدوین شده و قسمت اول آن یک قصه هیجانی و پر تعلیق است اما این شیوه تدوین عملا آن اثر را پس از یک سوم ابتدایی به یک سریال ایستا، بدون قصه و قابل حدس تبدیل کرده است.«خاتون» از این حیث یادآورآثار موفق تاریخی است که می توان به آینده آن امیدوار بود.

 

مردم ایران در وضعیت پر استرس و حساسی از تاریخ این سرزمین قرار دارد.نگرانی برای سلامت عزیزانمان از یک سو و غم نان و دغدغه های معیشتی از سویی دیگر؛ ایران عزیزمان را در یک شرایطی ویژه قرار داده است.تاریخ این سرزمین پر از فراز و نشیب بوده و آنچه باقی است همین وطن است ؛ این روزها آزمون سختی برای مردم این سرزمین است که قلب شان برای کشورشان می تپد.این سریال نیز قرار است از اشغال ایران توسط متفقین سخن بگوید؛ درباره وطنی که اشغال شده و مردمی که در آن سال ها درهمین سرزمین زندگی می کردند؛ چه تقارن عجیبی.

 

در روزگاری که شبکه نمایش خانگی سابق یا شبکه پخش آنلاین فعلی بیش از هر زمان دیگری در طول این 11 سال به مارکت توجه دارد و پلتفرم ها برای رقابت، برخی آثار را بدون در نظر گرفتن کیفیت با فاصله کوتاهی از شروع تولید به پخش می رسانند؛ «خاتون» پس از یک سال از شروع فیلمبرداری به پخش رسید و در قسمت اول نشان داد که به چشمان مخاطبش احترام قائل است و آمده که به عنوان یک اثر در این فضا و مقابل دیدگاه مخاطب مورد تماشا و قضاوت قرار گیرد؛ نه صرفا به عنوان یک محصول.